çıplaklık

Dün akşam Couchsurfing aracılığı ile tanıştığım 50 yaşlarında bir Avustralyalı ile Kordon'un çimlerinde sohbet ederken laf döndü dolaştı, kendisinin Melbourne'deki Spencer Tunick çekimlerine katıldığına geldi.


"Benim için çok sıradışı, büyük bir deneyimdi. O çekimden sonra hayata bakışım değişti" deyince
"Nasıldı?" diye sordum
"İlk başta çok stresliydi. Herkes çok gergindi. Biz bir de orada arkadaşlarımızla karşılaştık, birbirimizden habersiz gelmişiz. Arkadaşlarının önünde çırılçıplak soyunmak kolay değil.


Ama bittikten sonra büyük bir gevşeme, rahatlama oldu. 'Evet bunu yaptım ve ölmedim' diye düşündüğümü hatırlıyorum. Çok şişman çirkin bedenli insanlar da vardı, bence onlar daha da büyük bir cesaret gösterdiler.




Çekim bitince hep birlikte kahvaltıya gittik. Kahveden başka bir şey içmemiştik ama sanki herkes sarhoş gibiydi, çok neşeliydik. Şimdi bile o günü düşününce tüylerim diken diken oluyor" dedi



"Bunun karşılığında bir ücret ödendi mi?" diye sordum
"Hayır, hayır. Sadece daha sonra adresimize bir fotoğraf gönderildi. Onu da eşime gönderdiler, zira ben kayıt olmamıştım. Resmen 7000 kişi kayıtlıydı ama rahat 10 000 kişi vardı, çünkü arkadaşlarımızın da genelde biri kayıt olmuş eşini çocuklarını yanında getirmişti" dedi




"Kendinizi daha sonra çekilen fotoğrafta bulabildiniz mi?" diye sordum
"Hayır, imkansız! Fotoğrafı incelesen 7000 kişiden en fazla 10-15 ini seçebilirsin zaten; görünen ten rengi bir kütle. Oradayken beni en çok etkileyen şeylerden biri bu renkti. Çekim sabahın erken saatlerindeydi, yatay kuvvetli bir ışık bedenleri aydınlatıyordu


Etrafım çepeçevre 360 derece çıplak etle çevriliydi ve o bedenlerden çok kuvvetli, alışık olmadığımız bir ışık yansıyor ve insanın gözünü alıyordu" dedi